Το πιο κάτω κείμενο είναι η κοινά συμφωνημένη βάση για την από κοινού εκλογική παρουσία και θα ακολουθήσουν περαιτέρω εξειδικευμένες θέσεις σε επιμέρους ζητήματα.
Όσο περνά ο καιρός, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η πατρίδα μας βρίσκεται σε κρίση διαρκείας και παρακμή, παρά τις προσπάθειες του συστήματος με τα μέσα (ΜΜΕ κ. λ. π.) τα οποία ελέγχει να μας πείσει για το αντίθετο.
1.Η παγκόσμια κρίση του κορωνοϊού και ο πόλεμος της Ουκρανίας προκάλεσαν βαθύτατη πολιτική-οικονομική κρίση και γεωπολιτική αστάθεια. Οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, αλλά και παγκοσμίως αποδείχθηκαν πολύ κατώτερες των περιστάσεων. Ο κίνδυνος εκτροχιασμού των ευρωπαϊκών χωρών και της ανάφλεξης 3ου Παγκοσμίου Πολέμου με κέντρο την Ευρώπη (Ουκρανία) είναι πιο κοντά παρά ποτέ. Μαζί με όλα αυτά, η Ελλάδα αντιμετωπίζει την τουρκική απειλή, γεγονός που πολλαπλασιάζει την κατάσταση αστάθειας στην οποία βρίσκεται η χώρα μας.
2. Οι εξελίξεις αυτές ανέδειξαν τις διαρθρωτικές αδυναμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκαν τα προβλήματα, αλλά οι χώρες-μέλη υφίστανται τις πολιτικές και οικονομικές συνέπειές τους. Η οικονομική κρίση φέρνει την κοινωνική αναταραχή, τις απεργίες και συνακόλουθα την αντιδημοκρατική καταστολή.
3. Από το 2010, με την επιβολή των Μνημονίων, η χώρα τελεί σε καθεστώς συνταγματικής εκτροπής. Οι εκλεγμένες κυβερνήσεις δεν μπορούν να λάβουν ουσιαστικές αποφάσεις, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των επικυρίαρχων Δανειστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η ουσιαστική κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας επιβεβαιώθηκε με το «δόγμα Γιούνκερ» το 2015: Η λαϊκή κυριαρχία δεν είναι υπεράνω των ευρωπαϊκών συνθηκών, είχε δηλώσει ο τότε πρόεδρος της «Κομισιόν».
4. Το πολιτικό σύστημα «πανηγυρίζει» επειδή υποτίθεται ότι φύγαμε από τα «Μνημόνια», ενώ, όπως ρητά τονίζεται στο κείμενο της τελευταίας «Έκθεσης Ενισχυμένης Αξιολόγησης» Μαΐου 2022 για την Ελλάδα (σελ. 27), «Η νέα δημοσιονομική πορεία συνεπάγεται κατά μέσο όρο σημαντικά υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα σε σχέση με τα δεδομένα της προηγούμενης δημοσιονομικής παραδοχής. Η επίτευξη και η διατήρηση ενός μέσου πρωτογενούς πλεονάσματος 2,6% για σχεδόν 40 χρόνια είναι εξαιρετικά φιλόδοξη και θα απαιτούσε δημοσιονομική πειθαρχία που δεν έχει προηγούμενο σε όλα σχεδόν τα κράτη μέλη της ΕE.»
5. Στην πραγματικότητα, τα δεινά εναντίον των οποίων είχε εξεγερθεί ο ελληνικός λαός το 2010-2015 παραμένουν, παγιώνονται και επιτείνουν την πολύπλευρη παρακμή της χώρας. Η Ελλάδα έχει καταστεί «αποικία χρέους», θα ξεπουλά τις δημόσιες υποδομές και θα ματώνει με υπέρογκα «πρωτογενή πλεονάσματα» για δεκαετίες ακόμα, μέχρι να ξεπληρωθεί το 75% του χρέους, αν γίνει δεκτό ότι αυτό είναι διαχειρίσιμο. Διότι και τούτο αμφισβητείται, εμμέσως πλην σαφώς, από την διατύπωση της έκθεσης.
Συνέπειες της κατάστασης αυτής και της ασφυξίας και αφαίμαξης του εθνικού πλούτου που προκαλείται στη Χώρα είναι:
• Η εκμηδένιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με κατάργηση του 8ωρου, της σταθερής εργασίας, της Κυριακής αργίας, την ελεύθερη πτώση των μισθών και τις αυξανόμενες δυνατότητες του εργοδότη να τους εκβιάζει.
• Η μετατροπή των συντάξεων σε συντάξεις πείνας με τις συνεχείς περικοπές.
• Ο αφανισμός των αυτοαπασχολουμένων, αγροτών και ελεύθερων επαγγελματιών και η αυξανόμενη εξάρτησή τους από μεγάλες επιχειρήσεις.
• Η εκποίηση του δημόσιου πλούτου στο ιδιωτικό μεγάλο Κεφάλαιο.
• Η συγκέντρωση της μικρής και μεσαίας ιδιοκτησίας των υπερχρεωμένων νοικοκυριών στα χέρια των ολίγων και η διάλυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
• Η σταδιακή μετατροπή των Ελλήνων σε άκληρους και “επιδοτούμενους“ απόκληρους στην ίδια τους τη Χώρα.
• Η υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών.
• Η απαξίωση της κοινωνικής ασφάλισης και του Κράτους Πρόνοιας.
• Η δημογραφική γήρανση και μετανάστευση των νέων.
6.Το σύστημα επιμένει να μας πείσει ότι η πορεία αυτή είναι μονόδρομος και ότι η υποτέλεια είναι η «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Εμείς επιμένουμε ότι ο αγώνας για την προάσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι εφικτός και επιβάλλεται περισσότερο παρά ποτέ. Με αφορμή τις εκλογές της 21ης Μαΐου, καλούμαστε να δημιουργήσουμε ένα νέο μέτωπο του «ΟΧΙ», ένα κίνημα αντίστασης και απελευθέρωσης της χώρας από την εξάρτηση, την παρακμή και την υποτέλεια. Είναι καιρός να βοηθήσουμε όλοι σ’ αυτήν την προσπάθεια. Να παραμείνουμε ανυπότακτοι.
Απαιτούμε απελευθερωτικό αγώνα για τη Δημοκρατία μας, για να σταματήσει να είναι απλό, τυπικό, συμβατικό, συστημικό μέσο διακυβέρνησης των μαζών. Για να γίνει με τη συμμετοχή όλων δυναμική για κοινωνική δικαιοσύνη, ελπίδα άλλης προοπτικής για λαϊκή κυριαρχία, για ανθρώπινη ελευθερία, πατριωτική θωράκιση της χώρας, θεμέλιο δημοκρατικών ιδεωδών. Το όραμα απελευθέρωσης της χώρας μας απαιτεί αναγέννηση με ασφάλεια, ευημερία, αλληλοβοήθεια παντού. Απαιτεί να είμαστε κέντρο πολιτισμού παγκόσμιο, κέντρο υπεράσπισης της ειρήνης και του διεθνούς δικαίου.
Γι’ αυτό βλέπουμε μια άλλη πορεία απελευθέρωσης με τις εξής προτάσεις-δεσμεύσεις:
1. Θέλουμε απελευθερωτική λειτουργία της Δημοκρατίας με εγγυημένη τη συνταγματική νομιμότητα, με δυνατότητα δημοψηφισμάτων, με θεσμούς κοινωνικού ελέγχου-λαϊκής συμμετοχής, με αποκεντρωμένη αυτοδιοίκηση κοινοτικής ελευθερίας και όχι οργουελική γραφειοκρατία, με στήριξη της περιβαλλοντικής ισορροπίας κατά των «πράσινων κερδοσκόπων» με κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς εντάσεις καταστολής και ανελεύθερους αυταρχισμούς (παρακολουθήσεις, έλεγχος ΜΜΕ). Η χώρα μας, για να ξαναβρεί την ιστορική της θέση και δικαίωση πρέπει να αντιμετωπίσει τη δικτατορία των αγορών, την επικυριαρχία της διεθνούς ολιγαρχίας, να αντιμετωπίσει την απαξίωση της εργασίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων, να αντισταθεί στη διάλυση του κοινωνικού κράτους και στην επιβολή άδικων ανισοτήτων στην δουλειά, στην αγορά, στον πολιτισμό, στην τέχνη και την πίστη.
2. Απαιτείται επαναπροσανατολισμός της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο, στο σύγχρονο διεθνές πλαίσιο. Να υπερασπίσουμε την εδαφική μας ακεραιότητα σε όλο το μήκος του άξονα Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη. Να ανακηρύξουμε ΑΟΖ με βάση το Δίκαιο της θάλασσας και να στηρίξουμε την επέκταση των χωρικών μας υδάτων. Χρειάζεται μια πανελλήνια και παγκόσμια προσπάθεια για να λυθεί το κυπριακό πρόβλημα, που είναι η κατοχή της νήσου μετά την εισβολή του 1974. Η απελευθέρωση της Κύπρου είναι η αρχή της αντίστασης στον τουρκικό επεκτατισμό. Πρέπει η Αλβανία να σεβαστεί τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας στη Βόρεια Ήπειρο.
3. Απελευθερωτική δράση χρειάζεται για να σταθεί ανεξάρτητη και κυρίαρχη η χώρα μας μαζί με όλες τις άλλες σε μια Ευρώπη από τον Ατλαντικό έως και τα Ουράλια. Χρειάζεται διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, με σταδιακό επανακαθορισμό των συμμαχιών της, με βάση τα αμιγώς τα εθνικά συμφέροντα και την ενίσχυση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων με άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Πρέπει να υπάρξουν μέτρα για ενίσχυση της Ελληνικής Πολεμικής Βιομηχανίας, η οποία να προσανατολιστεί στο στόχο κάλυψης του μεγαλύτερου μέρους των αμυντικών αναγκών της χώρας, με πλήρη αξιοποίηση όλων των αντισταθμιστικών ωφελειών, που, μέχρι τώρα, δεν έχουν υλοποιηθεί. Απαιτείται επαναπροσδιορισμός των διεθνών μας σχέσεων επ’ ωφελεία της χώρας, με μοναδική βάση το εθνικό συμφέρον και αξιοπρεπής παρουσία στο διεθνές περιβάλλον, με θεμέλιο τον σεβασμό των εθνών και την αλληλεγγύη των λαών. Θέλουμε μια Ευρώπη, γεωπολιτικά και πολιτισμικά αλληλέγγυα και όχι διαιρεμένη κατά τα συμφέροντα των «αγορών» και άλλων εξω-ευρωπαϊκών κέντρων. Απαιτούμε επανατοποθέτηση απέναντι στο «Μάαστριχτ» και τη «Λισαβώνα» και τον ευρω-γραφειοκρατικό συγκεντρωτισμό. Να ανακτηθεί από τα εθνικά κοινοβούλια και τις εκλεγμένες κυβερνήσεις ο δημοκρατικά, κοινωνικά νομιμοποιημένος πολιτικός έλεγχος επί του χρηματοπιστωτικού τομέα συνολικά.
4. Ζητάμε την απελευθέρωση και αποκατάσταση του δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Όχι εκμετάλλευση στο ηλεκτρικό, στο νερό, στην τηλεφωνία, στις συγκοινωνίες. Να αντισταθούμε στη διάλυση-ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και υποδομών στην Παιδεία, στην υγεία, στην ασφάλιση, στις μεταφορές. Να απελευθερώσουμε τη χώρα από τις απάνθρωπες «φιλελευθερίες» που φέρνουν φτώχεια, εξαθλίωση, δυστυχήματα! Γι’ αυτούς τους λόγους ζητάμε να αποκατασταθεί πέρα από μνημονιακές επιταγές και δεσμεύσεις η αυτοτέλεια της Παιδείας, της Υγείας, να γίνει σεβαστή η πνευματική και πολιτισμική παράδοση του Λαού μας σε όλες τις εκδηλώσεις του: Κοινωνικές, καλλιτεχνικές, θρησκευτικές. Τέλος, απαιτούμε να προστατευτεί ο πλούτος των δασών μας με άμεσες βαρειές τιμωρίες των εμπρηστών. Απαιτούμε πλήρη προστασία του εθνικού μας πλούτου, ορυκτού και υποθαλάσσιου. Χωρίς αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος θα χαθεί και καταστραφεί το φυσικό κάλλος της χώρας, το μέλλον των παιδιών, της νέας γενιάς. Ο μαζικός τουρισμός καταστρέφει το περιβάλλον, όπως και η ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ανεμογεννητριών ακόμα και σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
5. Για την απελευθέρωση και αυτάρκεια στα βασικά αγαθά της Χώρας χρειάζεται παραγωγική ανασυγκρότηση η οποία να είναι προσανατολισμένη στην παραγωγή εξειδικευμένων ποιοτικών προϊόντων, αντίθετη στην επιβαλλόμενη συγκεντροποίηση παραγωγής από ξένα και ντόπια κέντρα λήψης αποφάσεων. Επίσης απαιτείται διασφάλιση της κοινωνικής και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας με προώθηση εναλλακτικών μορφών ανάπτυξης και συλλογικής διαχείρισης στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα παραγωγής. Δηλαδή απαιτείται συνεργατισμός, συνεταιρισμοί, ομαδικές καλλιέργειες, συνεταιριστικές επιχειρήσεις ανά δήμο, διαχείριση των λαϊκών αγορών από επιτροπές άμεσων παραγωγών και καταναλωτών, άμεση δημόσια αξιοποίηση των διακατεχομένων δασών κ.ο.κ.
Παραγωγική ανασυγκρότηση, προσανατολισμένη στην παραγωγή εξειδικευμένων ποιοτικών προϊόντων, απέναντι στη βίαιη επιβαλλόμενη «συγκεντροποίηση», διασφαλίζοντας την κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα, με την προώθηση εναλλακτικών μορφών ανάπτυξης και συλλογικής διαχείρισης στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, όπως: Συνεργατισμός, συνεταιρισμοί, ομαδικές καλλιέργειες, συνεταιριστικές επιχειρήσεις ανά δήμο, διαχείριση των λαϊκών αγορών από επιτροπές άμεσων παραγωγών και καταναλωτών, άμεση δημόσια αξιοποίηση των διακατεχομένων δασών κ.ο.κ.
Κάθετες πολιτικές στους τομείς και κλάδους της οικονομίας, που υπάρχουν δυνητικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως πρωτογενής τομέας, ορυκτός πλούτος, τουρισμός, ενέργεια, υπηρεσίες. Ενίσχυση των ποιοτικών διεθνοποιημένων υπηρεσιών, με «όχημα» το ισχυρό πλεονέκτημα: η Χώρα διαθέτει σήμερα νέα γενιά με υψηλή μόρφωση, η οποία, δυστυχώς, εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούν στα εργασιακά, αμοιβές κλπ., αποτελεί ισχυρό «εργαλείο» ανάπτυξης των Χωρών της Δύσης, όπου μεταναστεύει. Ανάπτυξη ερευνητικών προγραμμάτων, κυρίως στην ενέργεια, στα διατροφικά ποιοτικά προϊόντα και στο γενετικό υλικό και δημιουργία κάθετων βιομηχανικών μονάδων, με βάση τα Πανεπιστήμια σε περιφερειακό επίπεδο, προς αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε περιφέρειας.
Η ενίσχυση του πρωτογενούς παραγωγικού τομέα, μέσω πιλοτικών προγραμμάτων ανάπτυξης ποιοτικών προϊόντων (φυτικά, κτηνοτροφικά και δασικά), υποδομών, γενετικού υλικού – σπόρων, σε συνδυασμό με ενίσχυση μεταποιητικών μονάδων στο θέμα της τυποποίησης αυτών των παραγόμενων προϊόντων. Η χώρα μας έχει ισχυρά πλεονεκτήματα για ποιοτική και ανταγωνιστική μετεξέλιξη της αγροτικής της οικονομίας.
Στοχευμένες κάθετες παρεμβάσεις δημιουργίας ανταγωνιστικών επιχειρήσεων και στον τριτογενή τομέα, με ποιοτικές και διεθνοποιημένες υπηρεσίες (τουρισμός, μεταφορές, νέες τεχνολογίες κ.λπ.), αφού η Ελλάδα έχει, στην σημερινή φάση, το ισχυρό πλεονέκτημα μιας ισχυρά μορφωμένης νέας γενιάς, που είναι βασική προϋπόθεση για μια τέτοια ανάπτυξη. Αξιοποίηση του δημοσίου πλούτου για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
6.Απαιτούμε τη διαγραφή του απεχθούς μέρους του δημόσιου χρέους, δηλαδή:
Αντιμετώπιση της αποπληρωμής του δημοσίου χρέους, αφενός, με τον διεθνή λογιστικό έλεγχο και μονομερή διαγραφή του απεχθούς και επονείδιστου μέρους αυτού και «κούρεμα», ώστε να γίνει βιώσιμο και, αφετέρου, επιμήκυνση της αποπληρωμής του υπόλοιπου βιώσιμου μέρους σε χρονική περίοδο έως πενήντα (50) χρόνια και σύνδεση της αποπληρωμής του αναδιαρθρωμένου χρέους με την ρήτρα ανάπτυξης και την ρήτρα εμπορίου (π.χ. 3% των εξαγωγών), αξιοποιώντας και το παράδειγμα του Γερμανικού χρέους του 1953, αλλά και πρόσφατων, όπως αυτό της Ισλανδίας.
7.Όρος για την απελευθέρωση της ελληνικής οικονομίας από ποικίλες εξαρτήσεις είναι η διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών και αποζημιώσεων από τις συνέπειες της ναζιστικής Κατοχής στην Ελλάδα:
-Διεκδίκηση από την Γερμανία των πολεμικών επανορθώσεων, του κατοχικού δανείου και λοιπών υποχρεώσεων προς το Ελληνικό Δημόσιο και τους Έλληνες πολίτες, με εγγραφή των απαιτήσεων αυτών στον Προϋπολογισμό της χώρας.
-Δημιουργία, με μέρος των χρημάτων αυτών, και ειδικότερα αυτών, που αφορούν την καταστροφή των υποδομών της χώρας από τα Γερμανικά στρατεύματα Κατοχής, «Ειδικού Αναπτυξιακού Ταμείου», με στόχο την χρηματοδότηση επενδυτικών προγραμμάτων, που θα αναμορφώσουν την Ελληνική οικονομία, στους τομείς που αυτή έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα.
8. Απαραίτητος όρος για την κοινωνική απελευθέρωση σήμερα είναι και η προστασία της πρώτης κατοικίας από τα λεγόμενα “κόκκινα δάνεια” :
-Λήψη μέτρων για τους δανειολήπτες, αντιμετώπιση των τοκογλυφικών μορφών δανεισμού των λαϊκών στρωμάτων, ενίσχυση των μορφών κοινωνικής αλληλεγγύης, με επάνοδο και εκσυγχρονισμό των δομών, που καταργήθηκαν από την μνημονιακή «λαίλαπα», στον χώρο της Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
-Άμεση νομοθετική καθιέρωση της ρήτρας προτεραιότητας υπέρ των δανειοληπτών, έναντι των ξένων και ντόπιων funds.
-Δυνατότητα «πρώτης επιλογής» στους δανειολήπτες πλην στρατηγικών κακοπληρωτών, απόλυτη προστασία της πρώτης κατοικίας
9. Επιβάλλεται να αναληφθεί διεθνής πρωτοβουλία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την καταπολέμηση των αιτίων της αβάσταχτης δυστυχίας, που προκαλεί μαζικές προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές πληθυσμών, που είναι κυρίως οι τοπικές συρράξεις, η συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου στα χέρια λίγων προνομιούχων χωρών και η κλιματική αλλαγή.
Το μεταναστευτικό αδιέξοδο πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσω ενός εθνικού σχεδίου διαχείρισης των προσφυγικών ροών και αντιμετώπισης της παράνομης μετανάστευσης, καθώς και της διεκδίκησης της κατανομής των προσφύγων αναλογικά σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. Επιβάλλεται η αναθεώρηση της συμφωνίας «Δουβλίνο ΙΙ».
10. Το Δημογραφικό πρόβλημα αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την συρρίκνωση του Ελληνισμού. Η πολιτική των Μνημονίων επέτεινε τη δημογραφική κρίση. Σήμερα οι θάνατοι υπερβαίνουν τις γεννήσεις ετησίως. Καταγγέλλουμε την πολιτική που αντί να λαμβάνει μέτρα υπέρ των πολυτέκνων, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, τους τιμωρεί με δυσμενέστατη φορολογική μεταχείριση. Αποτελεί εθνικό χρέος η αποκατάσταση της αδικίας, με εφαρμογή νόμων και πολιτικής ενίσχυσης των πολυτέκνων, των νέων ζευγαριών και της οικογένειας, σύμφωνα με το Σύνταγμα. Πρέπει να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα για να πάψουν να φεύγουν στο εξωτερικό και να επιστρέψουν όλοι όσοι λόγω μνημονίων αναγκάστηκαν να αναζητήσουν εργασία έξω από τη χώρα μας. Για να αποτραπεί η μετανάστευση του ανθρώπινου δυναμικού και η διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
11. Ως απαραίτητο όρο ελευθερίας βλέπουμε την υπεράσπιση της Ταυτότητάς μας ως Λαού και ως Έθνους. Μαζί με τις αρετές και τις αξίες συνθλίβεται και η ιστορική ιδιοπροσωπία του λαού. Όλα όσα τον ταυτίζουν με τον τόπο του, την ιστορία του και την πλούσια πνευματική του παράδοση, υποβιβάζονται σε ανούσιο φολκλόρ και παραπέμπονται στα αζήτητα. Όλα όσα τον διαφοροποιούν από τους άλλους λαούς εξοβελίζονται ή βιώνονται ως πλέγματα μειονεξίας.
Είμαστε αντίθετοι σε ένα επικίνδυνα παρακμιακό πολιτικό σύστημα που αποδομεί την έννοια του έθνους, που αυτοϋπονομεύει την ιστορική συνείδηση των παιδιών μας, απεμπολεί τη γλώσσα, ευτελίζει τα αξιακά πρότυπα, υποβαθμίζει την ανταγωνιστικότητα της χώρας, ανέχεται απαθώς το δημογραφικό μαρασμό.
Αυτό το σύστημα δεν είναι ούτε προοδευτικό, ούτε συντηρητικό. Είναι απλώς χρεοκοπημένο και βαθιά αντιδραστικό.
Για τους λόγους αυτούς χρειάζεται ουσιαστική ανάδειξη του οικουμενικού ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας, απέναντι στον στείρο και αντιπαραγωγικό «ευρωκεντρισμό» των κυρίαρχων πολιτικών και οικονομικών «ελίτ», που στερεί την πατρίδα μας από τις τεράστιες δυνατότητες αξιοποίησης του πολιτιστικού πλούτου της στις σχέσεις με άλλους λαούς και πολιτισμούς. Η Αναγέννηση της πατρίδας μας προϋποθέτει τον αναπροσανατολισμό της συνολικής κοινωνικής και πολιτιστικής πράξης στην κατεύθυνση του συσσωρευμένου διαχρονικά πολιτιστικού πλούτου στον τόπο μας. Η Ελλάδα οφείλει και πρέπει να αξιοποιήσει, προς όλες τις πλευρές, το ανεκτίμητο συμβολικό κεφάλαιο της Ιστορίας και του πολιτισμού της.
Όσον αφορά την Εκκλησία και το Κράτος, πρέπει με βάση την πολύχρονη κοινή πορεία του γένους και της πίστης να υπάρχουν αλληλοκατανόηση και σχέσεις συναλληλίας χωρίς κομματισμούς και προσπάθειες αλληλεξάρτησης.